Wandeldag 37, 25 km

Geslapen in het gouden hert. Omdat er geen ontbijt geserveerd kan worden, is er niemand van de receptie aanwezig tot 10 uur. Laat de sleutel maar in je deur zitten en een fijne dag. Dat was de boodschap. En zo gebeurdehet. Daarna naar de conditorei want een ontbijt is toch wel lekker. Zelfs heet water Voorde koffie mee kan geregeld worden . En toen naar het touristeninfo bureau. Gezellig samen met een meneer dier het aanwees en aangekomen stond de deur al open. Ik naar binnen, wat wilt u? Was de vraag. Ik zei: een stadsplattegrond en waar begint het fiets/wandelpad naast de Inn. Ik kreeg keurig antwoord. Twee kaarten en een binnenstad plattegrond en de richting aangegeven. Toen ik bedankte voor de service zei de dame die mij hielp: ik ben van de parkeergarage, de info gaat pas om 10 uur open . Het was toen drie minuten over acht. Ik bedankte haar hartelijk dat zij mij had willen helpen en wenste haar een prettige dag. Ach zei ze, ik hoor het ze zo vaak vertellen en ik weet waar alles ligt dus u bent er mooi vroeg mee geholpen.

de weg en het pad naar de Inn gezocht. Omdat ik weer met kaarten in mijn hand loop, stappen er mensen van de fiets of stoppen met hardlopen met de vraag kan ik helpen. Ik lijk wel een onbeholpen kind met al deze hulp maar het is gezellig en je hoort van de mooiste wegen en paden.

langs de Inn komter een marathonloper voorbij, dat wist ik natuurlijk niet maar dat vertelde hij later. We liepen samen op, wel in mijn tempo en niet in T zijnd want dat had ik niet gered. Hij was ook in Holland geweest vanwege destijds gebruik van cannabis maar nu trainde hij voor de marathon. Wel al halve gelopen maar nog geen hele. Het was jammer zei hij dat hij niet in zijn eigen huis woonde want hij had mij graag op de koffie en pannenkoeken willen uitnodigen. We zijn een hele tijd samen verder gelopen en hij wees nog mooie plekken aan. Hij terug en ik weer verder. Twee keer een dame met een of met 2 honden. Die ene leek wel wat op Jimmy en ik maakte even een praatje met hem. Hij verstond me ook nog. Een derde dame met honden vroeg waar ik heen ging, nu op zoek naar een bed zei ik, maar in T geheel naar Rome. Ze vertelde datin T dorp verderop , 3 kilometer, en toen waren het er toch weer 25 vandaag, was het gasthoofdredacteur Frankenstein. Ga daar maar heen. Ik er naar toe en toen ik aankwam was ik ook wel even klaar met lopen. Groot was de schrik dat de tentakels van de Baumaa in München zich zelfs tot hier hadden vertakt, was er geen bed meer over. Ik kan wel even bellen, zei de mevrouw. Graag en kan ik wel koffiedrinken. Ja hoor dat kon. Er kwam een heer uit het dorp binnen die hoorde dat ik een bed zocht. Hij zei , mijn vrouw is er even niet en met een grote grijns: ik ben dus onbestorven weduwnaar. Je kunt naast mij slapen. Lachend zei ik , dat er iemand was die dat niet leuk en goed zou vinden en er een leger bezwaren over hem heen zouden komen. Dan ging hij meteen maar aan de slag want als jevan zover komt en je moet nog even moet er gewoon een bed komen. Twee mensen aan de slag. Een derde , een mevrouw komt binnen, en meteen luister, deze mevrouw komt uit Holland en zoekt een bed. Met de auto vroeg ze. Nee zei de man, te voet en daarom moeten we een bed vinden. In het Beiers en met z N drien , terwijl ik koffie dronk, werd er bedacht, gebeld en overwogen. De mevrouw die het laatste binnenkwam had een vriendin die wel eens een kamer verhuurde aan haar broer wanneer deze op bezoek kwam. Ze werd gebeld. Een paar de verbinding verbroken en weer hersteld. Ik hoorde: je kunt eigenlijk geen nee zeggen want ze moet NG naar Rome. De vriendin zei ja, het kan. En samen met de mevrouw, die voor de grap zei dat kost je er eentje ging ik nadat de koffie had betaalden voor de heer en dame een groot glas bier naar het logeer adres. Een aardige oude dame liet me de kamer zien, waar ik kon douchen en dat haar man vanavond thuis was om me erin te laten want ze ging sporten. Hoe laat wil je morgen weg dan ben ik er weer.

daarna ging ik terug naar het gasthoofdredacteur om een wijntje te drinken en te eten. Ik werd bedankt voor het bier, T was echt een grapje, zei ze, ja maar dat ik een bed gevonden heb komt door u beiden en daar ben ik blij mee. Dus een een biertje. Later kwam ze nog even bedanken . Heerlijk gegeten en op naar mijn tijdelijk adres. De voordeur stond al open en de meneer wees nog even dat de trap naar beneden naar de douche heel steil was. Hij wenste me fijne avond en nu zit ik schoon en klaar om te slapen in mijn mooie kamer. Ik had vanavond wat te vieren. Niet alleen dat het al weer zo mooie dag was, de hele dag langs de Inn, echt genieten, dit is mijn laatste nacht in Duitsland. Morgen Oostenrijk. Eerder dan verwacht door de Baumaa maar wel heel blij mee. Deze plaatsnamen ken ik allemaal en kan kan bijna zonder kaart ver. Wel morgen even oppassen dat ik een dorp kies zonder station want dat schijnt het toverwoord voor de Baumaa te zijn. Een goedkoop hotel op afstand en met dertien op en neer. Morgen verder langs de Inn nadat ik bij de bakker ben geweest voor koffie, brood en heet water. Best tevreden zo en het lopen gaat prima. Morgen een nieuw land , nieuwe kansen