Dag 34 , 28 km van Poggio Nativo naar Palombara Sabina

Toen ik vanmorgen wakker werd was de familie al vertrokken. Alles voor t ontbijt stond al klaar, alleen nog even de koffie zetten en broodroosteren. Ik heb ook heet water voor in de thermosfles gemaakt. Ik zat heerlijk met zelfgebakken bruin brood te ontbijten met een prachtig uitzicht. Ik kreeg een app van Adilia dat Zij het leuk vond dat ik er was en dat we contact houden. Ik heb haar nogmaals bedankt voor de warme gastvrijheid en dat haar dag wat moois mocht brengen. Ik heb alles opgeruimd en goed kwart over acht liep ik buiten. Het  Was heel mooi na de vele regen van s nachts en ook wel fris. Ik heb weer prachtige weggetjes gelopen en je voelt je gewoon alleen op de wereld, in positieve zin, omdat er alleen natuurgeluiden zijn en ik niemand tegenkom. Bij een bakje koffie bij een bar zat een oude heer. Hij keek eens naar de rugzak en zei die is zeker zwaar. Hij keek naar mijn hand, zag een ring en mompelde iets van ze is getrouwd. Mag je van je man wel zo alleen op pad en waar kom je vandaan. Hij begreep niet dat ik daar zomaar wandelde terwijl mijn man er niet bij was. Ik lachte maar wat en vond hem wel vermakelijk. Toen vertelde hij dat hij 54 jaar getrouwd was Geweest en dat zijn vrouw een jaar geleden was overleden. Hij miste haar erg. Daarom dronk hij buiten de deur koffie want dan sprak hij nog eens iemand. Mooi dat hij dat zo oplost maar t klonk wel sneu. Weer op pad was er iemand of liever iets anders wat dringend aandacht en een aai nodig had. In tegenstelling tot de meeste Italiaanse honden die vals kijken en blaffen stond deze hond te kronkelen en zijn staart te zwaaien. We hebben een praatje gemaakt en uitgebreid geaaid. Toen ik al een heel stuk verder was keek ik achterom en hij stond nog steeds staartzwaaiende tegen het hek. Dat was al de tweede hond Vandaag. De eerste blafte gistermiddag toen ik langs kwam heel hard maar niet lelijk of vals. Toen ik mij omdraaide holde de held gauw zijn tuin in. Vanmorgen kwam ik er weer langs, maar nu had ik wat lekkers voor hem. Ik had ham gekocht voor op mijn broodje maar na een dag in derugzak eet ik het niet meer op. Ik lokte hem en dat vond hij prima. De ham werd verslonden en er werd niet meer geblaft. Hij stond me na te kijken, zo iets lekkers krijgt hij vast niet vaak. Bij de volgende tuin kwamen de twee keffertjes luid scheldend aangerend en de ham hond was binnendoor gelopen maar deed niet meer mee met blaffen. Hij stond vriendelijk met zijn staart te zwaaien. Om half drie toch maar eens gekeken waar ik ga slapen, de route is wel duidelijk  maar de slaapplekken hier zijn lastig. Booking.com gaf aan dichtbij jouw locatie is een slaapplek. Dat is mooi want ik ben wel aan een dagje minder kilometers toe. Maar dat viel tegen toen ik geboekt had, het was nog 14 km lopen. Dit keer langs de weg waarvan een gedeelte heel druk. Ook werd aangegeven dat je je voor 7 uur s avonds moet melden. Het werd dus flink doorlopen en zorgen voor t donker er te zijn. Er was weer een pizzeria/bar langs de weg en ik heb daar een heerlijk warm broodje omelet met Sla en tomaat en drinken gekocht. Al kluivend aan mijn broodje schoot ik lekker op. Om vijf over half zeven was ik er. Hier was wel een restaurant maar voor mij van avond niet nodig. In de kamer meteen onder de douche , wat kleding gewassen en even in bed. Op de kaart eens gekeken wat ik morgen doe en hoe ver is het nog. Vanaf hier tot hart Rome 27 km. Maar morgen ga ik dat niet doen, ik wil graag fris en uitgerust het eindpunt beleven en niet moe van teveel kilometers. Dus wordt het Zondag het officiële einde van de wandeltocht. Johannes belde vanavond en ook hij vind dat het einde niet er moet zijn als je moe bent van veel kilometers. Op twee vakjes na is mijn pelgrimspaspoort vol. De tocht eindigt niet bij het Vaticaan maar bij Monte Sacro, St. johann Im Lateran. ook wil ik graag in Rome kijken , ik hoop dat er een hop on/ hop off bus is, Dan zie je veel en kan je uitstappen waar je wil. maar na zolang van huis te zijn geweest zal er toch snel een vlucht naar huis komen. Maar naar Johannes wil ik graag heel snel en daarna de familie en Nanda.