Wandeldag 34, 24,3 km

Eerst moet ik wat rechtzetten van gisteren. De grote rookwolk, die ik overigens vandaag ook weer zag. Is niet van Remmingen maar van Gundremmingen , en dat is niet zover van de plaats waar ik gisteravond bleef slapen. En ik had niet verteld dat ik, al wandelend met de meneer uit Kosovo, twee eekhoorns zag. Een stak het pad over en klom omhoog maar nr 2 bleef even op het pad zitten, toen 40 cm hoog in de boom en keek mij aan. Zo dichtbij heb ik nog nooit een eekhoorn gezien. Totaal niet bang en met zijn kleine kraaloogjes nam hij het goed in zich op.

vandaag was al weer zo n bijzondere dag. Een meneer van T hotel gaf een weg aan over het industrieterrein vanwaar ik langs het spoor een mooi pad zou vinden. En dat was het. Volledig in de natuur en af en toe een trein. Maar voordat ik het pad bereikte liep ik op de stoep en er zwenkte een racefiets met allerlei tassen eraan van de overkant van de weg naar mij toe en een aardige jongeman vroeg : en wat doe jij? We wisselden uit waar we heen gingen en waar we vandaag kwamen. Ik dacht ,tot dat moment, dat ik ver weg bezig was maar deze jonge man ging op defiets naar China. Gestart in Bonn was hij de Rijn afgezakt en nu volgde hij de Donau. Ik begreep zijn richting niethelemaal, maar hij had de tijd en we bespraken de manier van reizen die we beiden deden. Hij vroeg de weg naar de supermarkt want alles was op en hij had nog niet ontbeten. Ik bood hem 1 van mijn 2 broodjes aan maar hij zei daar lang niet genoeg aan te hebben maar het erg lief te vinden. Hij kookte zelf en slaapt in een tentje. Een leuk gesprek en met de groeten in China en ja jij aan de paus gingen we verder. We hebben van elkaar een foto gemaakt. Hij had overigens geen internet verbinding. Toen verder en in Burgau , waar 2 gemeenteambtenaren heerlijk koffie en taart gesnoten in de baas zijn tijd besloot ik dat er om half drie nog wel 5 km bij konden. De weg gevraagd, want dan vind je de mooie paden en wegen en weer op pad. Het dreigde te gaan regenen maar gelukkig bleef het nog droog. Een visser riep me en ja hoor waar ga je heen en is tie zwaar? Hij viste op karpers , die een grondsmaak hadden maar erg lekker bereid konden worden. Hij wilde koffiezetten maar zomaar koffie met een wildvreemde heer in de middle of nowwhere en het was al laat en nog geen hotel. Zei ik ik ga door , ik moet nog een slaapplaats vinden.

onder de autobaan door en aan de rand van Jettingen-Scheppach kwam ik over het industrie terrein langzaam naar de bewoonde wereld. Het was begonnen te spetteren , dus bij een grote fietsenzaak met een bankje ging het fleece shirt onder het vest. Telefoon en kaart bij de hand want ik had door de toegevoegde 5 km nog niet gezocht naar een hotel of zo via internet. Ik wilde een uitrit van een parkeerterrein oversteken  maar voor mijn neus stopt er een auto. En met een hartelijk waar wil je naar toe. Kunnen we je brengen? Ik heb ook een camino gelopen.

ik ben niet zo happig op meerijden met vreemden maar de dame zei. We zijn een echtpaar en wat leuk dat we je treffen. Heb je al een slaapplek?

nee nog niet. Een heel verhaal , er was 1 hotel en 1 gasthof. . Ze checkte het hotel op internet en zei : niet te betalen, wel 150,00 euro. Maar we rijden er langs en je zegt het maar. En ja ik reed mee en al rap stonden we bij T hotel voor de deur. Er werd al gezegd geen avondeten maar een goede Chinees in de buurt, en jehoeft er niet eens voor op de fiets naar China. De man zei: ga even kijken binnen, of er een kamer is en voor welke prijs. Anders rijden we naar de gasthof. . Ik kwam terug met de mededeling ja wel een kamer maar erg duur. De mevrouw begon te bellen en telefoneerde met het gasthof en ja een kamer met ontbijt voor eenderde van de prijs van hotel en nog met eigen wc en douche inclusief ont bijt ook. Ja zei ik, reserveer maar. Ze brachten me erheen en wezen de supermarkten aan voor wanneer ik nog wat wilde kopen.

de mevrouw zei: zal ik nog even mee naar binnen lopen maar ik bedankte hen heel hartelijk en zei dat ik dat nog zelf kon doen. Heel hartelijk heb ik ze bedankt en ze gingen verder ze hadden nu wel een omweg naar huis maar vonden het leuk. Ik blij want na 24 km was ik het toch wel zat. Even ingeschreven en de dame van de receptie zei dat ik eerst maar uit moest rusten en later maar moest komen eten. Ze vroeg vanavond waar ik morgen helemaal heen ging lopen en wenste alvast een goede reis. Zo heb ik vandaag weer veel mensen gesproken en iedereen is behulpzaam en wil de ervaring horen.

nu uitrusten en slapen want afgelopen nacht was ik veel wakker. Morgen op naar omgeving Augsburg en dan volgt snel München. Ik had nooit gedacht daar lopend heen te gaan. Nu klinkt het toch wel ver van huis. Ik verheug me nu al op wat na München komt.