Wandeldag 33, 21,5 km

Wat een heerlijke zondag, ik ben een gezegend mens. Vanmorgen werd ik wakker met een strak blauwe lucht en de zon scheen in mijn kamer. Een heerlijk ontbijt met een vers, zacht gekookt eitje, vruchtensap en verse broodjes. Een zeer hartelijke hoteleigenaar die mij bedankt en ik hem en op pad. Binnen 30 meter een bordje met de richting die ik op wil gaan, dat was gisteren wel anders. Ik stak de Brenz over, en zag een reiger staan vissen. Twee heren uit hetzelfde hotel maakten nog een een praatje en gingen een stukje om. In de eetzaal ook al een gezellig gesprek gevoerd met een echtpaar dat hier een weekend wandelt. En toen. Ik zag aan een brug een spandoek hangen wat mij een lach van oor tot oor bezorgde. Wilden ze mij ergens aan herinneren of was het gewoon een teken dat het een fijne zondag ging worden. Zodra ik op de kaart kijk en wil zien waarheen en langs welke weg staan er mensen naast mij die de mooiste routes aanwijzen. Zo kwam ik in Bergenweiler waar een opa met zijn kleindochter aan T fietsen was. Ze passeerden en al fietsend en lopend maakten we een praatje. Iets verderop speelde het kind in een speeltuin en ik kwam langslopen. De opa had veel en ver gefietst maar wist ook in de buurt veel mooie weggetjes. Die vertelde hij mij en met : ik zie je straks wel weer namen we afscheid. Het was een prachtige route langs de Brenz, en zonder rugzak heb ik de uitkijktoren beklommen.Ook daar weer een gesprek met een gezin wat ook van het uitzicht genoot. Ik zag  een grote rookwolk en dacht, : dat is een grote brand. Maar de vader van T gezin legde uit dat de wolk waterdamp is van een energiecentrale in Memmingen. En dat is al Beieren, zei hij. Ik werd daar helemaal blij van. Want dat is de richting die ik op ga. Weer verder en ja hoor na een bakje koffie uit het blauwe mokje en een broodje verscheen opa naast mij en vertelde nog even waar ik af moest slaan. En hijzei : het wordt al frisser, mogelijk nog regen straks. Veel plezier nog van daag en de vraag audiëntie bij de paus. Dat verdien je wel. Ook vandaag weer een keer verkeerd gelopen maar met de richting die de opa aangaf komt het wel goed. Twee dames zeiden iets verder op:  naar links maar daar had ik mijn twijfels bij. Vervolgens een oude heer op de fiets die afstapte omdat zijn mobiel ging. Er volgde geen telefoongesprek maar wel een met mij. Toen ik vertelde op weg te zijn naar Gundelfingen bleef hij naast zijn fiets lopen en zei : kom mee, ik zal het je laten zien. En een boerenlandweg liepen we af, hij vertelde uit Kosovo te komen maar naar alle tevredenheid nu hier te wonen. De kinderen en kleinkinderen woonden hier ook, hij genoot van zijn pensioen en ging af en toe naar Kosovo op vakantie. Hij zei: zoveel mensen hebben mij geholpen en nu ga ik jou helpen en samen wandelden wij over het karrenspoor. Net toen ik me begon af te vragen waar dit naar toe ging liet hij me een smalle weg zien , langs de Brenz, en die gaat helemaal naar Gundelfingen. Zorgzaam wandelde hij nog een kilometer mee en toen ik aangaf blij te te zijn met zijn hulp en gezelschap namen we met een hand hartelijk afscheid. T is hier mooi, zei hij nog en draaide zijn fiets, klom erop en fietste de kilometers terug.in Gundelfingen zag ik een terras dat open was, aha , dat wordt koffie en eens kijken of ik nog verder ga. Voor vandaag wel genoeg gelopen en aan de serveerster vroeg ik of er een hotel was in dit plaatsje. Ja zei ze stralend, hier bij ons, een kamer met douche en wc op de gang of 1 met eigen douche en wc. Doe die laatste maar en ik genoot nog even van buiten zitten met koffie in de zon.

daarna onder de douche en nu even bijkomen in bed. Straks eten en dan is deze fijne dag al weer bijna voorbij.