Wandel dag 59, 26 km

Vannacht niet zo lekker geslapen , om half twee zat ik een sudoku puzzel te maken want ik was klaar wakker. Vanmorgen was het buiten zwaar bewolkt en binnen was het al niet veel beter. Maar om half negen liep ik buiten en ik liep de 3 kilometer terug naar het fietspad als een speer. Het fietspad weer gevonden en daar gaan we. Na een poosje begint het zachtjes te regenen. Regenjas aan? Nee nog niet. Maar nu hield het fietspad op en ik kan het vervolg niet zo snel vinden. Mopper, mopper.

maar dan gaat de telefoon, mijn lief die mij op een heel fijn moment belt en meteen lijkt het alsof de zon schijnt. Na op T gemak met elkaar te hebben gesproken vind ik ook weer de weg naar het fietspad. Twee dames op sportfietsen roepen buon camino en hebben er zelf schik om. Ik twijfel toch of ik de goede richting te pakken heb, alles dubbel lopen is ook zonde. Ik pak de kaart en mijn telefoon en ik hoor al naast me: waar wil je naar toe? Wat zoek je? Richting Verona, en ja ik ga de goede kant op. Even later komt er een leuke jonge dame naast me rijden en zegt: camino naar Rome? Op mijn bevestiging stapt ze van de fiets en begint te vertellen. Haar Engels is net mijn Italiaans en samen komen we in twee talen een heel eind. Ze woont met haar ouders in Chizolla en is vorig jaar vanuit huis naar Rome gelopen. We wisselen ervaringen uit en de routes. We kunnen het goed samen vinden en ze wandelt gelijk met me op met de fiets aan de hand. Dan zegt ze kom je straks in Chizzolla bij mij thuis iets eten of drinken, pasta bijvoorbeeld. Ik geef je mijn telefoonnummer en dan bel je me als je er bent. Ok zeg ik, dat lijkt me leuk. Ze stapt op haar fiets nadat we beiden zeiden dat we het zo leuk vonden elkaar te ontmoeten. Ik loop door, het gaat niet zo snel als gisteren want mijn voeten zijn nog moe van gisteren. Het is vochtig warm en benauwd en de regenkleding gaat aan en uit. Maar dan bereik ik Chizzolla, ik bel en ik hoor enthousiast , ik kom naar je toe ik ben er zo. En ja hoor even later zie ik Eliza zwaaien. We lopen naar elkaar toe en ze neemt me mee naar huis, let niet op alle spullen zegt ze nog en wijst waar haar broer woont met een nichtje en een neefje. Wij wonen boven zegt ze kom maar mee. Boven gaat de rugzak af en wordt ik voorgesteld aan haar moeder. Die spreekt geen woord Engels. Dan gaan we het in Italiaans proberen , zeg ik, en met handen en voeten en heel af en toe even overleg in T Engels hebben we een leuk gesprek met z N drien . Heel raar maar in Italië drinkt de gastvrouw en de dochter geen koffie mee en er komt een schaal briosch op tafel. Eet er lekker van zegt de moeder en dan komen we tot de ontdekking dat we beiden oma zijn en het gesprek wordt een stuk makkelijker. We lachen om mijn Fouten en ik leer veel bij. Na de koffie kijken Eliza en ik naar de slaapplekken in Ala want daar wil ik heen. Ze zoekt een en ander op en overlegt in rap Italiaans met haar moeder , maar ik kan volgen wat ze zeggen. Ik bedank de moeder voor de gastvrijheid, de koffie en de koek en Eliza loopt mee naar beneden . Ze zegt ik vind dit toch zo leuk en ja dat is het ook. Zo N leeftijdsverschil en toch zoveel gelijk, heel grappig. We omhelzen elkaar en met een zoen op de wang nemen we afscheid. Ik zal haar morgen nog een bericht sturen om nog eens voor de gastvrijheid en de leuke tijd te bedanken. De twee dames van vanmorgen kom ik ook weer tegen. De meeste fietser fietsen naar de volgende stad eten wat en dan terug. Ik zier er vaak zo twee keer. Ze zwaaien en lachen en fietsen door. Dan staat er op een kruising een wat vertwijfelde Duitser met een race fiets en hij zegt ik wil naar Gardameer. Net was het nog 12 km en nu ineens 20. Alleen een soort Tom Tom op de fiets en verder niets mee. Ik pak de kaart en kijk ook in mijn telefoon. Ik zeg je bent de afslag naar T Gardameer voorbijgeflitst. Terug naar miro en dan ben je er zo.. we maken nog een praatje over dat het hier zo mooi is en Je veel  kan zien.hij weet weer waar hij heen wil en we gaan ieder onze eigen kant op. De lucht wordt steeds dreigender en het is vies benauwd warm. Ik heb inmiddels een kamer geboekt en ik hoop voor de bui binnen te zijn. Na 26 km ben ik er en ik loop naar binnen. Ik vertel een kamer te hebben geboekt en de dame zegt alleen voor jou? Ja zeg ik ik ben alleen. Oh zegt ze het systeem heeft een 2 persoonskamer met 2 bedden geregistreerd. Annuleer dat even dan krijg je een eenpersoonskamer. En ook nog de helft goedkoper. Er hoort een restaurant en een pizzeria bij.dat is mooi, geen geslenter door buiten . We schrijven de kamer van 2 naar eenpersoonskamer en de keurt de afgeboekte kamer niet goed,  heel fijn dat dat kan. Vanavond een pizza gegeten en een ijsje toe. Buiten spookt het en af en toe gaat het licht bijna uit. En de bliksem slaat in. Nu is het eindelijk iets rustiger aan T worden buiten en ga ik naar mijn kamer. Ik zal vannacht een stuk beter slapen dat weet ik zeker.