Wandel dag 58, 35,3 km

Na het ontbijt in T hotel ben ik om half negen vertrokken. Ik had al bedacht dat ik Rovereto niet ging halen want dat is minimaal 30 km. Ik had net een bakje koffie uit mijn blauwe mokje gedronken toen er in T centrum van Trento een koffietentje langs het fietspad lag. Ook was er naast een seilbahn en ik dacht bij een cappuccino daar eens even naar te kijken. Ik zit net aan de koffie hoor ik achter mij : willen jullie ook koffie of iets anders. Ik draai me om en twee Nederlandse echtparen zitten net als ik buiten te kijken naar de  seilbahn. Met 1 echtpaar raak ik aan de praat. Zij fietsen het hele traject naar Rome. Dit jaar fietsen zij in mei en zijn gestart in Augsburg. Op 4 juni willen ze weer thuis zijn en dan Rome hebben bereikt. Dat eerste wil ik ook maar Rome bereiken gaat me niet lukken voor die datum. Na de koffie nemen we afscheid en ik zeg dat ik ze straks wel voorbij zie fietsen. En ja, na een poosje komen ze voorbij en alle vier groeten  hartelijk. Dan fietsen er verschillende wielrenners voorbij die buon camino roepen of de duim opsteken. Bij een bankje staat een Italiaanse heer van allerlei rek en strekoefeningen te doen. We praten in het Italiaans, d. W. Z. Hij praat het meest en ik af en toe. Maar ik snap wat hij vertelt en hij snapt mijn Italiaans ook nog . Hij woont dichtbij en zegt dat ik nog 4 kilometer moet lopen en dan in Rovereto ben. Hij was op de wielrenfiets. Misschien fietst hij heel snel want zijn vier kilometer blijken er toch echt meer dan 7 te zijn en dat klopt met mijn berekening. Met een hand nemen we afscheid en ik ga aan het laatste stuk beginnen. Dan is er weer een Italiaanse heer die mijn aanspreekt en ook wat hij vertelt kan ik volgen en veel later blijkt exact te kloppen wat hij zegt. Ook hem antwoord ik in het Italiaans en hij vindt het leuk dat ik dat probeer. Bij de brug in Roveretro komt er een jonge dame aangewandeld en ik vraag haar aan welke kant van de rivier de hotels zijn. Het blijkt een Tsjechische dame die ook Italiaans spreekt maar met een tempo dat ik heel goed moet luisteren wat zij zegt. En dat betekent dat ik nog ver moet lopen naar een hotel.met een welgemeend succes met de verdere wandeling slaat zij af. In het centrum van Roveretro weet ik even niet waar ik heen moet en er verschijnt weer een dame uit een ander land dan Italië die mij vraagt wat ik zoek. Zij vertelt dat ze tien jaar in Italië woont en er ook werkt. Het hotel ligt voor bij haar huis dus kom maar mee zegt ze ik breng je bij T hotel. Bij haar huis zegt ze: hier wachten want ik breng je er naar toe. En samen komen we tot de conclusie dat we allebei oma zijn en wisselen we daarover wat gegevens uit. Zou het dan toch gaan lukken om ook in T Italiaans een gesprek te voeren. Ik probeer zoveel mogelijk op te steken van haar aanwijzingen en wat ze vertelt. Bij het hotel aangekomen loopt ze mee de trap op en wijst naar de deur. Zie je wel, zegt ze, ik zou je erheen brengen. Ik bedank haar zo goed als ik kan en ga het hotel binnen. Ja ze hebben een kamer en ik kan er ook vanavond eten. Ze receptioniste vraagt in welke taal ik met haar wil spreken  want Duits kent zij niet. Dan schakelt als ze mijn zin in Italiaans hoort over op Engels. Ze reserveert een plekje in restaurant en ik ga eerst boven douchen. Lekker gegeten en heerlijke koffie toe. De hotelmanager  kwam bij mijn tafel en zei ik hoor dat je veel gelopen hebt waar ga je morgen heen? Ik begreep van hem dat een bed ergens tussen hier en Bologna wel eens moeilijk kan worden. En ja daar start ook nog eens de giro. Dat zou wel weer eens overnachtingsproblemen kunnen opleveren. Maar dat zien we morgen dan wel weer.