Wandel dag 52, 17 km
Na een heerlijke ruime week in Ortisei in het Val Gardena is iedereen vanmorgen weer vertrokken. Een week waarin we wintersport en zomer beleefden, regen en wolken en helemaal onbewolkt. Een sneeuwwandeling en in korte broek en blote bast op een berg alm. De kleinkinderen en Kylan speelden verstoppertje in vier appartementen, een nerfoorlog werd gehouden , met steentjes en een katapult op lege bierblikjes schieten, de bergen op en af rennen. We hebben ons prima vermaakt. Heerlijk om iedereen weer te zien en op het gemak even bij te praten. En toen werd het zaterdag, veel te snel en onvermijdelijk. De vakantie is om. De een vertrok om 5 uur s morgens, een na het ontbijt en de laatsten gingen met mij nog koffiedrinken met apfelstrudel uiteraard in het dorp en toen stond de bus klaar.
de bus? Ja, ik ben het dal ingelopen en voor een groot deeltje langs de weg. Vandaag regen en laaghangende bewolking, dat wil zeggen slecht zicht. Te gevaarlijk om langs de weg te lopen waar in de bochten aan een zijde een stenen muur is en aan de andere kant vangrail.
In Waidbruck uit de bus gestapt en maar eens opgezocht waar het fietspad naar het zuiden loopt. Weer een mooi pad langs de Isarco ofwel de Eissach. Heel eerlijk gezegd is instappen en mee naar huis wel door mijn hoofd gegaan en het lopen ging in T begin niet fijn. De rugzak te zwaar, zat niet lekker op mijn rug en geen geen vrolijke kinderstemmetjes meer. Ook niet een knuffel of even samen van het uitzicht genieten en vanavond weer een hotelbed wie weet waar.
na een aantal kilometer hebben de rugzak en ik maar vredegesloten op deze vierde mei want we gaan samen op weg naar Rome. Vanavond zat ik in mijn eentje aan een tafel in de restaurant eetzaal van het Schlosshotel en om 20.00 uur te denken aan hen die voor onze vrijheid hun leven gaven of meededen in het verzet en tot op de dag vandaag hun herinneringen meedragen. Mijn eigen moeder had een verzetherdenkingskruis gekregen voor het verzetswerk wat zij deed in de oorlog. Ook nu zijn er mensen die wij dankbaar mogen zijn voor hun werk in oorlog en vrede, denk maar aan de militairen op uitzending of die dat zijn geweest. Door al deze mensen kunnen wij in vrede en vrijheid gaan en staan waar we willen en in mijn geval is dat op weg naar Rome.
nog 700 kilometer. En in mijn hoofd reken ik uit hoe lang ik daarvoor nodig heb. Fout, ik ga weer genieten onderweg en als dat betekent een mooi stadje bekijken of ergens stilstaan waar iets te zien is dan gebeurt dat. Op 1 juni wil ik thuis zijn of ik nu in Rome ben of niet. Zo nee dan maak ik het na de zomer af. Sommige dingen in Nederland wil ik gewoon niet missen , vandaar.
al weer mooie plaatjes gemaakt vandaag en morgen ga ik weer verder en misschien is de regen dan gestopt maar het weerbericht belooft niet veel goeds. Ik ga naar Bozen ofwel Bolzano. Een praatje maken onderweg zal veel meer moeite gaan kosten want langzaam loop ik het Duits sprekende gedeelte uit.
Ja, nu weer alleen samen met je rugzak de paden op en de lanen in (toch?). En ook hierin heb je gelijk: het middel is Rome en het doel is genieten! Genietze!
Meestal zit je na 1 dag weer in je ritme. Ik zie er ook behoorlijk tegenop morgen, na ruim een week vrij, weer te moeten werken. Weer vroeg op, lange dagen, weinig tijd voor iets anders. Maar uit ervaring weet ik ook dat het binnen een dag weer normaal is en dat ik weer geniet van al mijn klantjes. De oudste (begeleid ik al 7 jaar) staat vlak voor zijn eindexamen havo en de jongste ervaart elke som tot de 100 als een bergpad steil omhoog met zware rugzak.
Leuk weer een maand lang je belevenissen te kunnen lezen. Veel plezier.
Groetjes Corrie
Afscheid nemen is niet makkelijk, maar heb je je zelf weer herpakt en kunnen wij weer genieten van je belevenissen. Ik vind het nog steeds super stoer van je.
Gisteren voor de herdenking in Maarssen ben je ook nog ter sprake gekomen dus ook daar is ook nog even aan jou gedacht.😃
Zet m op en maak weer mooie dingen mee en laat ons meegenieten. Knuffel x Jos
wij gaan weer genieten van je reisverslagen, jij gaat weer verder naar Rome, zou je het halen voor 1 juni, we zien er naar uit of het je lukt. Gisteren weer bij dodenherdenking geweest op goudestein, we hebben je gemist maar volgend jaar ben je er weer bij hoop ik, als het goed is heeft natasja je een foto van ons gestuurd en we hebben het over je gehad dus was je er in gedachten in ieder geval bij. wandelse en geniet weer. groetjes jantien