Wandel dag 49, 18,5 km

Vanmorgen bij hotel Clara in Varna alweer een heerlijk ontbijt. Een leuk gesprek met de dame van de receptie. Ze kent geen Nederlands maar wilde wel graag het adres van de reislogger om de foto s te kunnen zien. Ze wees nog even hoe ik het lange fietspad weer kon bereiken en ik ging op pad. Al snel kwam ik bij Brixen of Bressanone, de oudste stad van deze regio met een schitterend stadshart . Daar heb ik een klein omweggetje voor gemaakt. Een flesje drinken gekocht en een cappuccino gedronken. Ik zag een museum waarvan ik meteen dacht : dat wil ik zien maar helaas het is 10 uur en pas om 14.00 uur open. Het was het farmacie museum. En dat is toch mijn vak, apotheek, ik was apothekersassistente, dus dit wil ik wel zien. Een folder meegenomen. Daarna het fietspad dat de Eissack volgt weer verder gelopen. Tot mijn grote verbazing zag ik een bord dat Klausen nog maar 7 kilometer is. Dus bij een berg stenen een comfortabele steen uitgezocht en lunchpauze gehouden. Eenmaal weer aan T wandelen voelde ik af en toe een regen druppel maar het bleef gelukkig droog. Ik had uitgerekend om drie uur in Klausen te zijn maar zeer verrassend zag ik op de autobaan waar het fietspad nu even langs liep, de borden voor de afrit Chiusa en Val Gardena. En dat is mijn dal. Dan moet de brug  rechts net voorbij de tolpoorten hier ook dichtbij zijn. Ik heb meteen een foto gemaakt van de tolpoorten en aan Georgine gestuurd. Ben je er al? Schreef zij meteen. Ik heb haar even gebeld want dit is toch wel een heel bijzonder moment ,vele keren ben ik hier met de auto langs gekomen maar nog nooit lopend. Meteen realiseerde ik mij dat ik nu toch echt wel ver gelopen heb. Ik moest er even van slikken. Ik ben niet doorgelopen naar Klausen stad maar ben de brug over gegaan want dit wilde ik nu zien. Op de hoek waar het altijd chaos is in T verkeer staat een hotel, ik ben er wat gaan drinken en heb er een kamer geboekt . Een prachtige tweepersoonskamer voor een eenpersoonsprijs. Zie de foto s. Ik heb een mail gestuurd naar Caroline de eigenaresse van de woningen in Ortisei. Ze schreef meteen terug dat ik donderdag welkom ben. Dat is mooi. Dan heb ik morgen tijd om eerst in  het stadshart van Klausen te kijken en dan ga ik met de bus terug naar Brixen om naar het parmacie museum te gaan en daarna te lopen naar Layen, daar heb ik een kamer geboekt. Donderdag hoef ik nog maar 9 kilometer te lopen en dan ben ik echt aangekomen op mijn vakantie adres en kan het wachten op zaterdag beginnen tot ze allemaal er zijn.dat voelt net als het kind wat naar Sinterklaasavond uitkijkt en haast niet kan wachten.