Dag 8 26 km van S. Piero a Sieve naar Olmo

Vanmorgen liep ik om kwart voor acht weg bij hotel Ebe. Een echt familie hotel, prima verzorgd in alles en een super lekker ontbijt met echt donker bruin brood. Het was weer mistig maar dan is het lekker fris om te wandelen. Echte Toscaanse foto’s gemaakt. Met cipressen en olmen. Het was een prachtige route  met op de hoogste top van 815 meter een klooster  gesticht in 1084 en nog steeds een veel bezocht punt. Via smalle paadjes helemaal naar boven geklommen en gelopen en foto ‘s gemaakt van het prachtige uitzicht. En ook kwam ik vandaag weer wandelaars tegen die ik bijna elke  dag weer zie. Twee Italiaanse echtparen en een Canadees, naar later bleek. Deze meneer had ik in Monzuno al gezien en de dag erna gevraagd of het wel goed ging. Vandaag zag ik hem wel 4 keer, en bij de derde keer hoorde ik hem bellen met het hotel waar ik ook ik slapen . Hij reserveerde een kamer en zei tegen mij. Dat is een goed adres, ik zou er ook maar boeken. Ik zocht het telefoonnummer op en toetste het in, vaak spreken de hotel mensen heel rap.want er is meer te doen. En dat is lastig als ik moet bellen want dan gaat het soms anders dan ik dacht. Ik vroeg hem wil je een kamer ook voor mij reserveren , en ja dat deed hij met mijn telefoon. Het gaf aan de andere kant wat verwarring want hij belde net toch ook al. Ja dat klopte maar nu belde hij voor een Hollandse dame . Moet het dan een2 persoonskamer worden , vroegen ze. Nee was het antwoord, twee eenpersoonskamers op zijn naam , want hijwist de mijne niet. Het was duidelijk zei de hotel dame. Nu dat gaat straks blijken. We gingen met tot straks bij het klooster uit elkaar en hij ging weer lopen en ik even drinken en eten. Bij het klooster ging hij net weg toen ik kwam en het was tot straks in T hotel. Ik heb de weg gevraagd aan andere wandelaars die hier bekend waren want het pad aangegeven in het boekje kon ik niet helemaal vinden. Maar met hulp was er een mooie route door een uitbreid grasland. Ook zag ik dat de route over de weg via een straatje korter kon. Ondanks dat ik veel later bij het klooster vertrok was ik eerder bij T hotel. Toen bleek dat ze het niet hadden begrepen, hoe heet de meer die belde? Ja, dat wist ik niet, maar een kamer was geen probleem. Ik kreeg een sleutel en Ze schreven me in. Toen kwam de Canadees binnen, die voor mij gebeld had. Toen wisten ze weer hoe het zat. Ik moest mijn kamersleutel inleveren en kreeg weer een andere sleutel.  De route over de weg bleek veel langer dan mijn route. Ook de 2 echtparen waren in T hotel. Zij aten met z N vijven, ik kan het Italiaans in een volle eetzaal en met 6 personen aan tafel toch niet volgen, dus ben ik aan mijn tafel blijven zitten.. Er zaten Duitsers naast mij aan een tafel die geen Italiaans spraken en de hotelmeneer geen Duits. Met wat hulp kwam er een lekker maal op tafel bij de Duitse motorrijders.

nog even een praatje gemaakt met de 5 aan de Italiaanse tafel en ik ben naar boven gegaan want het kostte vandaag veel energie om weer zoveel kilometers steigend en dalend af te leggen.

Morgen loop ik van Olmo naar Florence, dat zijn minder kilometers.