Dag 7 30 km van Monte di Fo naar SPiero aSieve

Vanmorgen vroeg opgestaan en om 7 uur ontbeten. Eerst even naar buiten, kijken naar het weer en voor de internet verbinding. Mist, met een hoofdletter. Na ontbijt de rugzak gepakt en om kwart voor acht op pad. Eerst een toeloop verbinding voordat ik weer op de via degli dei  was. Inde mist, andere wandelaars hoorde ik van verre maar zag ze pas als ze dichtbij waren. Dat leverde al leuke gesprekken op. Sommigen willen weten waar je vandaan komt en wat je loopt. Heel grappig is dat dat vaak in Engels is en vervolgens hoor ik een groepje het in T Italiaans bespreken. Zo ook vier Italiaanse dames, zij gehuld in jacks of een regencape en ik in korte mouwen. We maakten een praatje en ook zij waren benieuwd waar ik vandaan kwam. Hoe het ik hier vond maar ook of ik net als zij van Bologna naar Florence liep. Nee zei , ik ga wat verder en heb het eerste stuk naar Bologna ook gelopen. Er is nog hoop voor mij, zei er een. Ze wilden op de foto en dat hebben we gedaan. Met een buon camino gingen we weer op pad, maar zij, een stuk jonger, liepen harder dan ik. Ook vandaag zag ik weer mensen die ik al eerder had gezien en de heer waar ik gisteren aan vroeg of het hem wel goed ging zwaaide enthousiast. Boven op de berg aangekomen bij een groot kruis was het nog steeds mistig en het regende af en toe. Toch maar de regenhoes om de rugzak en het Jack aan. Gelukkig klaarde het op en waaide het wat meer. Op een smal pad kwam ik de dames weer tegen of liever gezegd achterop. Zij gingen even stoppen en ik liep door. Toen ze mij weer inhaalden waren we al uren onderweg en het was nog steeds niet opgeklaard en droog. Even later was de mist weg en scheen de zon, de regen spullen konden worden opgeruimd. Bij een vijgenboom hebben we met zijn vijven heerlijk verse vijgen staan eten en we bespraken hoe ver we nog moesten lopen. We gingen gezamenlijk op pad. We hadden zin in koffie maar niets te krijgen. We liepen langs een B&B . Er is iemand buiten en we vroegen of we met z N vijven koffie mochten komen drinken. Dat mocht en op de foto s site zien hoe mooi het daar is. Ik wilde vast weer een kamer boeken , maar de hotel dame sprak zo snel Italiaans en slecht Engels dat we elkaar niet begrepen. Een van de vier dames regelde in snel Italiaans een kamer voor mij. We hebben ook daar weer foto s gemaakt. We moesten nog twee uur lopen naar het plaatsje waar ik een kamer had geboekt en zij gingen nog 6 kilometer verder slapen.  Bij de brug namen we afscheid, ik moest even terugdenken aan het afscheid bij de brug op de allereerste wandeldag.  Toen wist ik nog helemaal niet zo Zeker dat het wel ging lukken en vond het best lastig. Nu was het ook een hartelijk afscheid en we vonden all vijf dat een geslaagde dag was. Ik moest nog een paadje af naar mijn hotel en na 30 km lopen , berg op en af en de laatste tien km op het tempo van de veel jongere Italiaanse dames was ik haast op sterven na dood. Ik ben het hotel binnengelopen, heb mijn sleutel gekregen en heb eerst maar eens mijn hoofd onder de kraan gehouden. Daarna ben ik bij de bar naast het hotel een koude suikervrije cola gaan drinken. Toen douchen en uitrusten , vervolgens wat eten bij dezelfde bar, nog het dorp inlopen vooreen maaltijd was er niet meer bij. Maar we hadden een fijne dag . In een veld zonnebloemen zagen we ineens een zonnebloem met een smiley. Die foto heb ik aan Johannes gestuurd. Er was ook een zonnebloem met een huilgezicht maar slechts 1 met een smiley. T is nu half negen en ik ga zo slapen want morgen wil ik weer vroeg op pad. Alleen niet tot Florence , want Ja ik  tref het weer, nu een sportevenement en alles vol. Dus wordt het maandagochtend in Florence en dan door naar Rome.