Dag 32 , 16 km van Latvians naar Tertia/Rieti, 6 km in de stad

Vanmorgen geen ontbijt bij agroturismus , maar ik heb daar met de boodschappen gisteren al rekening mee gehouden. Om 8 uur stond ik kant en klaar, de mevrouw kwam aanrijden en informeerde meteen of alles in orde was en of ik lekker had geslapen. Ik heb maar niet verteld dat ik vannacht twee kilometer extra heb afgelegd vanwege kramp in mijn been. Maar verder alles prima, zelfs kokend water in de thermosfles. Ik kreeg meteen koffie aangeboden en we hebben de financiële zaken afgewerkt. Daarna afscheid genomen en om kwart over acht liep ik de weg af naar beneden. Binnen twee minuten al een vraag of ik mee wil rijden. Maar ik ga lopen. Het is ver vandaag, geen slaapplaats voor Rieti. Waar ik rechtsaf wil is een groot werk aan de weg bezig maar ik kan er goed langs om naar de vervolgende weg te komen. Daar denken twee wegwerkers anders over. Mevrouw , hier geen toegang en je kunt er niet door. Ik zie de weg waar ik naar toe wil zo liggen en geen belemmering. Een heel verhaal, half Italiaans, hals Engels maar hij vindt het niet goed. Dan komt de vraag waar wil je naar toe, ik zeg naar Rieti, loop dan maar door zei hij. Ik snapte het verschil niet maar ging snel verder. Volgende zich belangrijke voelende man: mevrouw u kunt hier niet langs, en ik ja hoor dat zie je toch gaat prima. Nee het mag niet. Ik zei ga dan maar even naar je collega, die zei dat het kon. Ja maar dat is een Spanjaard. gaf hij als antwoord. Maakt mij niet uit en ik ben er bijna zei ik. Toen deed hij heel gewichtig en zei dat ik er morgen echt niet door kon maar vandaag wel. Rare gasten maar ik kon verder. Om drie uur had ik al in de gaten dat het nog even zou duren eer ik in Riette was en dat ik ook wel moe was. Ik zag naast de drukke weg waar ik langs liep een heel rustige weg. Ik zette mijn rugzak over het hek en klom erover heen. Wel de zak van mijn broek losgetrokken maar ik loop een stuk fijner en stiller. Een paar kilometer voor Terria komt er een kleine grijze auto naast mij en de oudere Dame vraagt: wil je meerijden en waarheen. Omdat ik er al achter was gekomen  dat Rieti best wel ver was en er niet zoveel tijd meer was, heb ik ja gezegd. Ze is een Zwitserse maar woont hier al meer dan 50 jaar. We spreken Duits samen en rijden verder. We stoppen bij haar zomerhuis want ze wil kijken of de hond nog te eten heeft. Ze maakt voor ons een kop thee. Dan stelt ze voor dat we samen een en ander gaan bekijken en in de stad samen eten. Ik kan bij haar blijven slapen en morgen zet ze me af bij de weg naar Rome. Dat is goed maar dan nodig ik u uit om vanavond samen te eten. Op weg, twee prachtige kloosters of conventen bekeken. Een waarvan Franciscus er had gewoond. Helemaal boven bij enen klooster is een restaurant, ze kent de eigenaar en we eten heerlijk met een fenomenaal uitzicht over de laagvlakte met de stad Rieti bij avond dus duizenden lichtjes. Het was gezellig en lekker en daarna zijn we naar t oude centrum van Rieti gereden om daar een rondje te lopen. Prachtig, je kunt zien hoe oud het is en dat deze stad vroeger heel belangrijk was. Ze vertelt leuk en met goede feiten en gebeurtenissen. Nu zit ik op de rand van haar bed en mevrouw slaapt in de kamer. Om 7 uur ontbijt en dan laat ze me nog wat zien voor ze me afzet voor de volgende etappe. Best leuk deze afwisseling en ik heb veel gezien en gehoord. Al weer een bijzondere dag en steeds dichter bij Rome, nog 88 km te gaan.