Dag 31, 28 km van Spoleto naar Larviano en per auto naar de supermarkt

Het was een zeer bijzondere dag vandaag. Eerst al omdat ik dit verhaal voor de tweede keer schrijf. De eerste versie  bleek niet te zijn geregistreerd, het internet is hier niet geweldig. Maar wat ik vandaag weer heb beleefd dat had ik niet kunnen bedenken. Vanmorgen was ik heel vroeg wakker en had voor T ontbijt al ingepakt. Ik wilde graag vroeg vertrekken omdat er veel kilometers te doen zijn. Hier zijn de slaapplekken echt heel dun gezaaid en het eerste hotel is 28 km verder. Dat betekent dat het aantal resterende kilometers hard slinkt. Slapen in mijn tentje wil il niet want het is van 7 tot 7 donker en heel koud snachts. Dus aan de wandel. Ik had goed gekeken naar de route en ja er was een heel groot gedeelte een mooie kiezelweg maar ook een stukje langs een drukke weg. Het plaatsje waar meerdere slaapmogelijkheden waren kwam zo langzamerhand in T zicht. Maar toen was er een tunnel van meerdere kilometers. Een weg eromheen zag ik niet. Wat nu? Via kaarten kon ik niet vinden of er een weg eromheen was. Zou ik het er dan op wagen en toch de tunnel doorgaan. Bij het ernaar toe lopen kwam er een politieauto aanrijden met twee oudere agenten. Ze keken me aan en  de een zei bars: je bent toch niet vanplan door de tunnel te lopen. Ik zei eigenlijk wel , want ik zie geen weg er om heen. Veel te gevaarlijk zei de ander. De een sprak Engels en de ander Italiaans. De Italiaan zei waar kom je vandaan en wat wil je? Ik wees achter mee en zei dat ik naar Marmore wilde lopen. Maar niet door de tunnel zei hij met een Nederlands vingertje in de lucht. Ik: ja maar , hoe kom ik daar dan?  Loop je op navigatie in je telefoon? Ja en die zei niet dat ik niet door de tunnel mocht, ik weet de weg hier niet en ik wil zo graag bij het hotel zijn. Jaja zeiden de agenten en beiden in hun taal legden nog eens uit dat dit niet ging.  de Italiaan zei je kan het doen op eigen risico, maar T is gevaarlijk. Nee zei de Engelse , dat kan niet T is niet verantwoord. En ik met mijn zieligste gezicht: en nu , hoe kom ik er dan? Er werd overlegd en ze kwamen tot de conclusie dat de omweg uitleggen geen zin had, ze de Hollandse dame ook niet konden laten staan en de achterbank werd leeggeruimd. De petten gingen aan de kant en de rugzak en ik werden uitgenodigd om in te stappen. Ook hier is de politie je beste vriend. Een heel eind rijden , Terni in en weer uit en na ruim een kwartier stopte de politieauto en de agent stapte uit. Hij deed mijn deur open en ik stapte ook uit. Hij wees:  steeds maar rechtdoor en 7 km verder vind je je hotel.wat de boef niet vertelde dat deze weg omhoog liep. Maar ja , T was wel een mooie oplossing. Eerst maar een flesje water gekocht en eens gekeken naar een slaapplek op internet. Nog niet goed te vinden dus weer aan de wandel. Nog ruim 2,5 km voor de boeg en T wordt al een beetje donker maar zeker koud. Een bord met : 400 meter Agriturismus. De naam ervan had ik op booking. COm gezien. Snel een kamer geboekt, de boeking werd meteen bevestigd. Die 400 meter waren steil maar ik arriveerde vlekkeloos , heel steil omhoog het laatste stuk. Ik ben er , maar geen mens te zien. Eerst maar eens gekeken en toen via de site  het telefoonnummer gezocht en maar gebeld. Een aardige dame zei: ik kom er pronto aan met de sleutel. Na 10 minuten een grote statige slee en daar was ze. Ze schreef me verder in en liet mijn huisje zien. Er was ook een zwembad maar dat was heel erg koud. . Ze liep mee naar binnen en wees alles aan. Kan ik vanavond ergens eten? Ja onderaan de weg staat een restaurantje. Ja maar die is dicht. Oh ja, de dame dacht na en zei: ik haal je op met mijn auto en rijd je naar T restaurant. Fijn , wat lief dat u dat doet. Geen probleem , zei ze. Er is nog even geen warm water zei ze maar dat viel mee. Na 28 km is een douche erg lekker.om 20.00 uur klopte ze op de deur en gaf me haar telefoon, haar dochter wilde me spreken. Zij legde uit in T Engels dat de restaurantjes allemaal vandaag dicht waren. Haar moeder ging mij naar de supermarkt brengen en dan kon ik eten kopen. Prima en wij op pad. Ik bedankte haar voor alle hartelijkheid en dat  ik het bijzonder waardeerde dat ze mij wilde rijden. Onderaan de berg was de Conad en daar stopten we. Zal ik meegaan, heb je hulp nodig? Ik bedankte haar en ging de winkel binnen, ze wacht op het parkeerterrein. Brood, kaas, ham en te drinken voor morgen gekocht en al ras waren we weer op de terugweg. Ze vertelde onderweg van alles en zei dat ik een reductiekaart kreeg voor iets belangrijks hier en dan kon ik daar morgen naar toe. Ze wilde meelopen naar T huisje Maar ik vond dat ze heel veel al voor me had gedaan en dat ik het wel red.even later klopte ze weer op de deur en kwam een  extra dekbed brengen want het is s nachts al koud. Om acht uur morgenochtend is ze er weer voor T betalen en zo voort. Onderweg hadden weer allerlei oudere mensen mee een goede camino gewenst en een praatje gemaakt. Al met al een zeer bijzondere dag. Onderweg zag ik een bord nog 108 km naar Rome, dat wil zeggen als ik vanavond naar bed ga is het minder dan 100 km. Ik schoot wel even vol, want minder en honderd km betekent dat ik er heel snel ben want morgen is er nog zo N dag van weinig onderdak. Ik heb gewoon dagen over. Dat had ik al een beetje aan zien komen maar om nu elke dag  maar 5 km te lopen om aan de afspraak van 7 november te houden, lijkt me niet fijn. Ik had Johannes gisteren al geappt dat ik graag wilde overleggen. Hij belde gisteravond en heel fijn hebben we weer uitgebreid elkaar gesproken. Ook hij had al gezien dat het niet niet zo uitkwam als we bedacht hadden.Hij kon zijn afspraken omzetten en dit weekend komen maar een goedkope vlucht was nu niet meer mogelijk. Ik ben hoogst waarschijnlijk pas zondag in Rome. Als hij 7 november komt  zou dat betekenen dat ik bijna 14 dagen overheb.  We zijn tot de slotsom gekomen dat ik gewoon doorloop zoals het gaat en in Rome ga bekijken wat ik wil zien en het pelgrims paspoort laten erkennen. Hij wil wel graag foto s van Rome zien. Daarna vlieg ik naar Eindhoven en hij haalt me daar op. We gaan later wel samen naar Rome en we gaan binnenkort een weekend naar Antwerpen of Gent of Brugge.  Heel fijn want met wandelkleren en wandelschoenen en een hoofd vol indrukken is niet echt samen in Rome. En eigenlijk wil ik ook heel graag naar huis.  Ik moet ook in Rome nog snoepjes voor Eva haar spreekbeurt kopen. Al met al een zeer bijzondere maar leuke dag . Morgen op weg naar Rieti en dat is weer een bijna hotelloos stuk. Geen probleem , het gaat goed Zo.