Dag 29, 16 km van Campbello sul Clitunno naar Spoleto, 2,5 km in de stad.

Vanmorgen was ik de eerste voor T ontbijt, een echt Italiaans ontbijt, dus cake, droge toast, boter en jam. Wel lekkere cappuccino. De mevrouw van albergo volhardt in haar gebroken Engels en ik in antwoorden in T Italiaans. De heer aan de receptie vroeg nog waarom zo vroeg en ik antwoordde dat het dan koel en zo mooi buiten was. Toen ik afgerekend had en bedankt voor de gastvrijheid riep hij de mevrouw en ook van haar nam ik afscheid. Eenmaal buiten was het nog koud , maar zo mooi en heel stil. Alleen vogels te horen. Na een uur lopen begon het al warmer te worden, dus het vest uit. Er kwam een echtpaar aanlopen, dit veronderstel ik want na een vraag of ik Engels sprak en de weg wist, snipte zij tegen hem: kijk jij even want jij hebt je bril op. Ze zochten het Franciscaner  pad. Ik zei heel wijs dan moet u hier over 5 meter rechtsaf. Waar ga je heen vroeg ze, ik zei dat ik naar Spoleto liep en ze gaf aan dan zien we elkaar wel weer want daar gaan wij ook heen. Ze wiste het zweet van haar voorhoofd en ging snel achter haar man aan. Hardlopers zijn doodlopers en T zou me niet verbazen als ik ze buiten adem nog terug zou zien. Een soort kiezelweg met af en toe grote gaten en keien was het pad tot we weer op de weg kwamen. Ze verdwenen met rasse snelheid uit mijn blik en ik had de hele wereld weer voor mij alleen. Zo mooi en dan die vogeltjes. Toen ik weer op de weg uitkwam heb ik een bakje koffie uit het blauwe mokje genomen en een banaan. Ik zag een bordje langs de weg, Spoleto nog 5 uur te gaan. Maar het ging prima en ik kwam door een klein dorpje waar een bord buitenstond dat je er koffie kon drinken en wat boodschappen kon doen. Ik de rugzak af en naar binnen, helemaal niemand, sleutels in de deur maar verder geen mens te bekennen. Wel zag ik diverse katten , een wit met zwarte kwam naar de winkel en verdween naar binnen. Ik dacht toch nog eens kijken of er echt niemand is. Ik kan ook een cola zero pakken en 2 euro neer leggen , maar dat is toch raar. Ik keek nog maar eens en zag de kat op de toonbank een hap nemen van de ham die daar lag. Meteen was duidelijk dat ik hier geen broodje met kaas ging kopen want waar zitten die katten allemaal aan? Ik stond nog even buiten te kijken en daar kwam de winkeldame.  Ze sprak de kat toe en stuurde hem naar buiten. Ik vroeg om een flesje cola zero en een sinaasappel. Dat leek me wel veilig. Ze zei dat ze me ook een stempel ging geven in mijn pelgrimspaoort. En of ik in het klooster ging slapen. Ik heb het stempel gekregen maar ben niet in T klooster gegaan. Verderop was er weer zo N mooi kiezelweggetje tussen de olijfbomen in. Ik zag een mevrouw die de overgebleven olijven van de boom haalde na de grote pluk , die hier al is geweest. Eenmaal in Spoleto moest ik eerst maar eens zitten en wat drinken. Mijn hotel is door het centrum heen en al rap had ik het gevonden. In de receptieruimte lag een meneer heerlijk te slapen. Totdat ik de deur opendeed en hij wakker werd. Ik kreeg de sleutel van de kamer en hij vroeg hoe laat ik wilde ontbijten al had ik dat niet geboekt. Een echt Italiaans ontbijt, zei hij, nu dat stelt dan dus niets voor, maar misschien wel met wat extra s . Kom maar om 8 uur. Eenmaal in mijn kamer , eerst de ramen dicht gedaan want ook hier zijn muggen. Daarna mijn telefoon opgeladen en met de kleine rugzak richting stad. Daar een heerlijke punt pizza margaritha gegeten en een frozen yoghurt zonder suiker toe. Dit stadje is niet zo mooi als de eerder bezochte stadjes maar er zijn veel mensen op straat. Terug in mijn kamer heb berekend hoeveel kilometers ik nog mag lopen naar Rome. Heel weinig, maar 112,5 km. Ik zou er binnen een week kunnen zijn. Maar eens overleggen. Morgen van Spoleto naar Terni. Net te veel voor 1 dag maar weinig slaapplaatsen langs dit stuk. We gaan het zien.