Dag 28, 21,5 km

Vanmorgen wakker geworden in Schwäbisch hall. Een prachtige stad waar ik nog even ga rondkijken voordat ik aan de wandel ga.

aan T ontbijt hetzelfde Duitse stel wat gisteravond vlak bij mij zat maar niet Zei. Vanmorgen ontspon zich een heel gesprek waaruit bleek dat we veel dezelfde plaatsen kenden . De heer had in Houten gewerkt, ik ook. Ze waren in Ortisei geweest, ik ook. Ze hadden de Sella ronda geskied en dat heb ik ook gedaan. Over kleinkinderen gesproken  en wat algemene dingen.

echt leuk met elkaar te hebben gesproken . Zij gingen naar huis, in T Rurh gebied en ik verder  op mijn tocht. We hebben elkaar goede reis gewenst en daar gingen we op pad.

eerst nog eens even de stad in, omdat er met met de ochtend zon mooie plaatjes te maken waten. Het lastige is elke dag weer , waar begint mijn pad en dan zo dat ik niet langs de weg loop.

een mevrouw wees het eerste stuk , er stapte een man van zijn fiets en toen hij had gevraagd waar ik heen wilde zei: kom maar mee, ik ga daar ook heen . Hij wees me een prachtig pad, evenwijdig aan de weg maar vol in de natuur.

daarna een pad langs de Kocher, en toen toch weer eens verkeerd gelopen ,wel genoten van het mooie pad maar T stopte gewoon. En zoek het maar uit. terug is de enige oplossing.

een beetje op de gok een richting genomen en na veel wikken en wegen kwam er een geroepen antwoord: daar moet je heen.

een mevrouw op de fiets , stopte spontaan en we maakte een praatje. Ze wenste me een fijne wandeltocht, tot aan Rome aan toe.

toen kwam ik een stel mensen tegen die er wat ouderwets Tirools uitzagen . Met een  Servus passeerden we elkaar. Een bijna thuis gevoel want dat zeggen ze in Ortisei ook.

toen ik nog 10 kilometer moestlopen naar Gaildorf, rustte ik evenuit in een bushokje. Eigenlijk kon ik ook wel de bus nemen. Maar een rustperiode in een bushalte geeft weer nieuwe energie. Dus niet gewacht op de bus maar op eigen kracht verder.ik kwam aan in Gailsdorf en had het echt wel even gehad. De eerste overnachtingsplaats had geen bed meer over maar verwees me naar pension Waldhorn. Dat was de plaatselijke slagerij met kamerverhuur. Ja ze hadden nog een kamer. Wilde ik die van 20 euro met douche op de  oude gang of de luxere van 40 euro met eigen badkamer. Nu doe mij die van 40 euro maar.  En vanavond was er ook te eten in restaurant. Volgens mij een bedrijf met meerdere mensen met een beperking in dienst, die hoorbaar lol met elkaar hadden tijdens het werk. Wat een pracht bedrijf.

de kamer is prima en ik heb alle kleding maar eens even gewassen. Daarna gedouched, een poosje in bed met het nieuws en toen beneden eten. Het eten was lekker maar ik was weer de enige in de eetzaal.

De dame kwam nog even zeggen dat zij er over een tiental minuten zou zijn want ze moest nog wat doen. De medewerkers gingen naar huis, ze klonke N vrolijk. Ik heb meteen contant alles afgerekend.. morgen maar eens zien wat ik doe, alvast een stuk met de trein, oh ja die gaat dan langs de lek waar ik vanmorgen ben begonnen. Oh ja, ik was gisteren zo moe van 25 km , dat ik nadat ik de lekkere pizza had opgegeten en een groot glas witte wijn aan tafel zat te slapen. Om half negen ging het licht uit en om tegen 1 uur s nachts werd ik even wakker. Tien uur geslapen. Ik kon er weer tegenaan.