Dag 27, 22 km naar Schwabisch Hall en 3 km in de stad. Record!

Vanmorgen heel vroeg gewekt door drie mannen die ik gisteravond al in T restaurant zag. Ze hebben geen idee dat er nog mensen slapen als zij om 6 uur opstaan en vroeg gaan werken. Slaan met deuren in T hotel en autodeuren. Maar vroeg uit bed is prima. Alle spullen weer aan na T douchen of in de rugzak, vanmiddag bedacht ik me pas dat m N flesje cola nog in de vensterbank is blijven staan, want daar bleef het zo lekker koud. De hotelkamer , die gisteravond met een heel kleine baby op haar arm liep. Ze zei heel trots dat is een jongen , mijn zevende kleinkind. Ik grijnsde: ik heb er ook 7 en in volle verstandhouding van twee oma s van 7 kleinkinderen lachten we maar naar elkaar.

Haar man staat in de keuken en wat kan die man lekker koken. Vanmorgen een lekker ontbijt en na even een leuk gesprek van de 2 oma s ging ik op pad. In het rathaus twee kaarten gehaald, een stadsplattegrond en een route beschrijving en op weg naar Schwäbisch Hall. Onderweg een goed gesprek gevoerd met een paard en toen ik zei: ik moet verder, draaide hij zich om en kuierde de wei weer in. Alsof hij mij verstond.verder onderweg een echtpaar met een paard, zij uitgerust met rijglaarzen, een zweep en een cap maar ze liep er wel naast. Een gepraat en dan weer op weg. Verder weinig mensen gezien onderweg maar wel koffiegedronken bij een bakker waar ik als uitzondering van T toilet mocht gebruik maken.

eenmaal aangekomen in Schwäbisch Hall had ik snel in de gaten dat hotels hier duur zijn en bij de boekhandel wezen ze me de weg naar de toeristen info. Die hadden een boek met hotels en op mijn aangeven welke belden zij : in de blaren Bock, en ja ze hadden een kamer, restaurant en ontbijt. En alles voor zeer schappelijke prijs. Dus ik met mijn papier er naar toe. Op straat stonden 2 mannen de menukaart te bekijken en vroegen om hulp, het waren Australiërs en een moet er gluten vrij eten. Ik de mukaart vertaals en ze kwamen vananvond bij de Bock eten. Ik ging zonder de zware rugzak nog even de stad in, het meisje van de boekhandel kwam ik op straat tegen. Ze vroeg of ik al onderdak had gevonden. Dat vond ik erg aardig. Trouwens de boekhandel was helemaal prima, ze wezen bij welke winkel ik wel postzegels kon kopen en toen ik zei dat ik nog een pen nodig had kreeg ik een pen van de zaak. Even wat kaarten verstuurd. Onder andere aan Jan van de kinderboerderij, want daar gaat het niet goed mee. Straks nog even wat eten beneden in T restaurant en dan eens kijken of ik een vliegticket kan boeken.