Dag 24, 21km

Vanmorgen bij T ontbijt was Finn , de hond er ook weer. Even een praatje gemaakt met hem en hij verdween naar de tuin. Weer met mooi weer op stap en bij T station van Bad Wimpfen twee giegelmeiden. Beide dames uitgerust met een kleine rugzak, een wandelboekje en een brede lach. Ze keken naar mij, meer naar de grote rugzak en zeiden opgelucht: oh ga je ook naar Santiago. Nee, ik ga naar Rome. Maar jullie zijn op weg naar Santiago. Al veel dagen gewandeld? En gaan jullie een lange etappe maken? En hoop gegiebel en nee, dit was de eerste dag, ze wilden naar Speyer wandelen maar we kunnen het begin punt niet vinden. Ze zochten het schildje met de Jacobs schelp. Ik zei kijk eens op de lantaarnpaal vlak naast je. Oh ja, daar was ie en met veel gelach en een bon camino over en weer vertrokken de dames.

ik had een prachtig wandelpad langs de Neckar en veel van de vroege sporters op het pad groetten vrolijk.

 Er verscheen een heer op de fiets naast mij. Waar gaat dat heen met die rugzak? Naar Rome. Hij gaf aan hoe ik een prachtige wandeling kon maken langs de Neckar in de richting van Weinsberg, mijn einddoel van de dag. Een gezellig gesprek en toe weer verder. Weer een heer op de fiets naast mij die die de juiste weg aanwees, enige tijd en kilometers verder verscheen hij weer naast mij. Je bent nog niet erg opgeschoten. Nee dat klopt , ik heb staan kijken bij het schutten van de sluis. Wel 12 meter verschil in hoogte. . Ik was ook gestopt voor koffie uit het blauwe mokje en een half broodje.

langs het water en aan de andere kant kilometers lang het bedrijf Audi, modellen en kleuren te kust en te kleur. Ik kwam uit op een bedrijven terrein en stond even te bekijken waarheen en hoe. Vijf of zes mannen achter een hek maar gezellig buiten samen aan T lunchen vroegen waar wil je heen? Dat vonden ze wel leuk, iemand aan T hek die wat anders te vertellen had. Allemaal deden ze een duit in T zakje en met het advies in het stadje te stoppen voor wijn en spek ging ik weer verder. Al lopend een hotelkamer gereserveerd en na 21 kilometers om half vijf stond ik voor de deur. Op slot, maar nadat ik gebeld had hoorde ik een stem: komme sofort. Binnen twee tellen kwam de dame eraan en nog eens twee tellen later stond ik in mijn kamer. De sleutel is voor je kamer en voor de buitendeur, morgen zie ik je wel weer bij T ontbijt. Stille boel hier , maar T advies ga hier bij de Chinees eten was een goede. Heerlijk gegeten en ik dacht dan nog even voetballen kijken . Nee dat gaat niet, alleen net 1 e n2. De Nederlanders winnen ook wel zonder mij.

uitgerekend dat wanneer ik 2 april op tijd op het vliegveld wil zijn nog veel kilometers af te leggen heb. Het laatste stuk wordt vast openbaar vervoer en het begin punt bij terugkomst even terug naar waar ik stopte. Ik ga voor twee dagen even terug. De mensen van De SGG, Snelle Geneeskundige Groep zijn door de burgemeester uitgenodigd en door het vele werk van Natasja Dochterom Verburg zullen acht van ons de medaille voor vrede en veiligheid of het jaarteken ontvangen. Ik ben een van de acht en daar kom ik voor terug.

ook wel heel fijn om de beide mannen en mijn familie te zien. Morgen zal er wat regen vallen maar met plezier ga ik weer op pad.