Dag 23 20,5 km

Ik heb prima geslapen in het kleine kamertje maar ik werd vannacht wakker en had wat mailtjes ontvangen die nog wel beantwoord moesten worden. Dat heb ik gedaan en toen ik weer wilde gaan slapen dacht ik: ik ruik rook, het lijkt wel of er iets brandt. Gekeken naar de deur, ja daar scheen gewoon licht onderdoor. Het was ook niet in mijn kamer, dan maar eens naar buiten kijken. En ja hoor daarr was de schuldige, een flink rokende schoorsteen die zijn rook mijn kant uit liet blazen en zo de rook lucht in mijn kamer blazend met het kleine beetje wind dat er was. raam dicht gedaan en verder geen laast gehad.

na het ontbijt liep ik om half negen buiten en zette meteen flink de pas erin. Vandaag wilde ik naar Bead friedrischsheim lopen . Meer dan 20 km.

alrap ging het fleece truitje uit en wat later ook het vest. Gelukkig had ik met de hoeveelheid water al rekening gehouden met de warmte.

na een bos zag ik een dame op een paard, een wielrennende man erbij en twee wielrenners. Dat waren veel mensen in in 1 keer.

in het bos waren de houtbewerkers heel behulpzaam bij het zoeken naar de juiste route en zo kwam ik een heel eind op weg.

een meneer en mevrouw op de hoek van de straat zagen mij met verwondering op de borden kijken. Dezelfde  bestemming twee keer aangeduid met dezelfde afstand, maar wel in tegengestelde richting. De meneer zei, : snap jij het , ik niet, maar samen met de mevrouw werd voor mij de juiste route uitgestippeld en ik wilde weer op weg. Je kunt bij ons koffiedrinken zei de man. Ik antwoorddet ik dat erg aardig vond maar nog zoveel kilometers moest of wilde lopen dat dat gewoon niet kon.

later op een terrasje, even een koude cola zonder suiker en een stukje taart zaten er twee morirrijders, duidelijk een bij elkaar horend echtpaar. Ik vol bewondering voor de mooie motors en zei voor de grote rugzak. Na een praatje toch weer verder en 6 km later kwam ik aan in Bad Wimpfen. Het eerste hotel, weer zo N kleinschalig gezinshotel was net dicht omdat te renoveren. Loop maar verder naar zur Troube daar hebben ze wel kamers. En ja hoor een mooie eenpersoonskamer en veel gastvrijheid.een grote , soort Sint bernardhond lag in de restaurant ruimte. Hij rook dat ik nog een broodje in de tas had en kwam langzaam naderbij. Het bleek een dertien maande oude puber te zijn , die nog groter zou worden dan hij al was. Een reu en hij heette Finn. Wij hebben ook een Finn, zei ik. Is ie net zo ondeugend vroeg de same. Ik zei af en toe nog veel erger maar een heel leuke jongen is onze Finn.

fot s gemaakt van hond Finn en aan Finn verstuurd.

toen naar de kamer, eerst maaar eens douchen en wassen(kleding)  want dat werd wel weer tijd.

daarna eten aan  de overzijde en ik kreeg een bon mee voor gratis koffie. Dat hebben wij Nederlanders graag. Er was beneden nog een tv kamer met een open haard. Maar dat kom ik niet meer aan toe. Ik ga slapen en morgen weer een nieuwe dag.

oh ja vandaag is Judith jarig, via slinkse wijze een bloemetje bij haar gebracht en gefeliciteerd via internet.

welterusten voor later.