Dag 2, 25 km

De eerste wandeldag en meteen een bijzondere dag. Het hotel waar ik sliep, ik heb heerlijk geslapen, was eenvoudig maar zulke hartelijke mensen. Toen ik zei het gesprek in T Italiaans te willen voeren vonden ze dat heel leuk en vol belangstelling werd gevraagd waar ik vandaan kwam en waar ik heen ging. Het ontbijt was eenvoudig maar weer met een enorme hartelijkheid. Op weg naar het centrum van Bologna en al rap had ik besloten dat ik in het oude centrum wilde kijken en langs het postkantoor ging.netals bij de eerste etappe wat naar huis sturen om de rugzak lichter te maken. Daar een doos vol spullen die ik echt wil missen in het dragen naar huis gestuurd. Steeds meer medewerkers van het postkantoor kwamen erbij staan en van allerlei vragen werden er gesteld. Het afzender adres moest er een in Italië zijn dus de postbeambte vulde zijn eigen adres in en zei ik bel of mail je wel, maar T gaat echt niet fout. Na een hartelijk goede reis en veel plezier ging ik op weg naar de Santuario della Madonna di SAN Luca. Geen kinderachtig wandelingetje. Een arkaden gang, dat is een overdekte galerij langs huizen en winkels en dan steil omhoog met wel 1000 treden.Boven staat de Basiliek en krijgen pelgrims een stempel in hun paspoort. De inspanning om boven te komen liegt er niet om maar rond kijken in de basiliek is fantastisch. Met een priester mee naar een speciale afdeling en daar heb ik een stempel in mijn paspoort gekregen.

buiten de basiliek was er een dame die wat vertelde over de basiliek en de weg wees. Bij haar stond een pelgrim die op veel verschillende plaatsen in de wereld, zelfs in Japan en Afrika heeft gewandeld. Er volgde een interessant gesprek en ik kreeg van hem een origami gevouwen engel en twee kettinkjes met een houten kruisje eraan. 1 voor mij en 1 om weg te geven aan iemand die ik liefheb. Een mooie ervaring daar bij de basiliek. De pelgrim en ik namen afscheid van elkaar met de wensen voor mooie pelgrims tochten, hij wees me de weg naar het volgende dorp.. Hij riep me na buon camino en even later kwam hij me achterop, ik loop even mee zodatje het pad kan vinden. Dat vonden we maar een steil pad , glibberig van klei en stenen maar een snelle weg om in Casalecchio di Reno te komen. Met twee zoenen op mijn wangen en weer de mooiste wensen namen we weer afscheid. Daar een hotel gevonden, eerst was er geen plaats maar toen ik weer buiten een ander hotel stond te zoeken via internet, kwam de receptioniste naar buiten met : we hebben toch een kamer, wel met ontbijt maar geen avondeten. Dat werd nog een extra 2,5 km naar de supermarkt. Maar drinken, fruit en yoghurt gehaald en nu zit ik op het randje van mijn bed. Zo nog even douchen en dan slapen. Zeer tevreden over de eerste dag en wat heb ik al weer veel beleefd.