Dag 14 21 km van Terranuova Bracciolini naar Pergine valdarno

Een heel fijn hotel en zeer goed geregeld. Een lekker ontbijt met zelfs bruine krokante broodjes. Onderweg eigenlijk niemand gesproken. Wel een blikje cola zonder suiker en een ijsje gekocht. Italië is natuurlijk het land voor lekkere ijsjes. Na 21 km was er ineens een hotel. Tijd om wat langzamer te spreken was er niet maar wel een kamer. Op T eerste gezicht dacht ik dat wordt hier geen avondeten en een mager in de sterren hotel. Maar een prima kamer, een beetje lawaaiig boven de eetzaal maar er wordt hier vreselijk hard gewerkt. Twee mannen in de eetzaal, die het geheel zeer geoefend runnen en hun bestellingen door het Luik naar de keuken doorgeven (schreeuwen) daar staan de vrouwen aan het roer. Een tafel voor T diner en water en wijn was snel geregeld maar toen. Wat er te eten was werd in snel Italiaans afgeraffeld en zeg het maar. Ik schoot in de lach en zei : lentement, non capisco. Of te wel ik snap dat je verteld wat er te eten is maar wat je zegt, geen idee.

 Gelukkig ving ik de term spinazie op, ik knikte en dat werd het voorgerecht. Geen idee wat hij allemaal zei maar wat was het lekker, een soort omelet gevuld met spinazie en kruiden. Lekker. Toen weer een snelle opsomming en geen idee wat te kiezen. Ik had toch pollo  gehoord. Ja en die kwam met salata mista. Geen aardappelen want twee rondes is al zoveel. Een knapperig goed gekruide halve kip lag op mijn bordje. En de salade was ook meer dan prima. Toen kwam een van de heren weer aangesneld, wat zei hij nu? Uit een heleboel acacedabra gaf ik aan : hoe heet dat in die linker bak. De naam kwam rap, maar ik heb al geen idee meer wat het is. Wat er gebracht: iets van drambuie en Iatiliaanse duimpjes met Eem glas grand marnier of zo iets. Gelukkig voor mij viel de bestelling zonder te weten waarom of waarop iemand hiervoor stemt, heel goed uit. 

heerlijk gegeten, het ontbijt , tja was het nu 6 of 7 uur.  Nu eerst maar weer eens even slapen. Welterusten allemaal.