Dag 23, 12 km en 4 km in de stad van Ospedalicchio naar Assisi

Vanmorgen was het ontbijt in hetzelfde restaurant waar ik gisteravond ging eten. En daarna weer terug naar T hotel om mijn rugzak te halen. Dat is hier goed geregeld met ondernemers onderling. Als hotel geen gelegenheid en /of personeel heeft voor het restaurant gedeelte zijn er afspraken met bij voorbeeld de bakker of een restaurant . Zodoende spekken ze elkaar. Maar net op weg was er een oudere dame die wilde oversteken. Ze bleef staan en begon een heel verhaal, het grappige nu is  dat ik dat redelijk kan volgen en ook de vragen kan beantwoorden. Daarna heb ik koffiegedronken bij een klein winkeltje annex koffietentje. Zelfs de krant kan ik nu aardig lezen, er zit dus wel schot in de Italiaanse kennis. Weer op weg stopt er een busje van een Italiaanse telefoonmaatschappij. De bestuurder vraagt of ik mee wil rijden want straks gaat de weg steigen. Ik bedank hem vriendelijk en vertel dat een pellegrina het lopend wil bereiken. Hij lacht en zegt ja maar je kan gratis meerijden. Dan lachen we beiden en hij zwaait en gaat alleen verder. Toch heel vriendelijk om aan te bieden dat ik mee kan rijden omdat straks het best weer aardig omhoog gaat. Maar vandaag is de afstand niet zo groot en meerijden, nee toch maar niet. Bij Assisi aangekomen is het inderdaad steil omhoog maar wat is het hier mooi. Eerst het hotel opgezocht want dat betekent zonder grote rugzak de toerist uithangen. Een prachtige stad en dan de kerk, daar heb ik echt lang doorgebracht. Zo mooi, en de graftombe van Franciscus , die al zo lang geleden is overleden. Een belevenis om heel stil van te worden. In de kerk mag je niet fotograferen maar toen ik dat las had ik al een paar foto’s gemaakt. Ik had mijn pelgrimspaspoort niet meegenomen maar morgenochtend ga ik terug om een stempel te vragen. In een hoek van de kerk was er mogelijkheid om een vragen/of gebed op te schrijven en in een glazen kist te doen. Dat heb ik ook gedaan. In de ruimte waar je kan gaan zitten om te bidden of je zonde te overdenken heb ik heel stil een poosje gezeten. Ik realiseerde me heel goed want een voorrecht het is om hier te kunnen zitten en al dat mooie te zien. Genieten van in staat zijn zo N eind te lopen en in de gelegenheid zijn zoveel mooie natuur en oude dingen te bekijken. 

Toen weer naar buiten, zoveel mooie straatjes en leuke winkeltjes. Aan T eind van de dag had  ik weer een postpakketje bij elkaar, maar het postkantoor is hier definitief gesloten. Ook hier is dat net als bij ons, je moet maar naar een grotere kern of stand voor standaard zaken. Morgen in Spello is er wel een. Ik heb de rugzak nog eens nagekeken en toch weer wat kunnen vinden wat niet meer mee hoeft. Plek voor souvenirs straks in Rome. Vanavond weer een gezellig restaurant gevonden waar ik een lekkere lasagne met groentevulling heb gegeten. Het blijkt dat als ik met 20 km per dag doorloop dat ik straks te vroeg in Rome ben en dat is niet de bedoeling. Ongeveer 4, 5 of 6 november in Rome is prima, want als T lukt komt donderdag 7 november Johannes naar Rome. Samen een paar dagen in Rome, de mooiste afsluiting van mijn lange wandeltocht. Omdat ik nu een langzamer tempo heb kan ik meer bekijken en dat is fijn, genoeg te zien en het is prachtig weer. S avonds gewoon in een shirt met lange mouwen buiten zijn, heerlijk. Voor morgen staat er wel wat regen voorspeld en dat hebben ze hier wel nodig. Morgen kan mijn rugzak nog in T hotel blijven staan als ik mijn sleutel inlever en dan ga ik op mijn gemak de andere kant van de stad bekijken. Toch een andere manier van beleven dan de Japanners hebben. Die worden uit de bus losgelaten, stormen door het stadje en de kerk en een uur later zijn ze weerop weg. Niets om jaloers op te zijn.