Dag 16, 10 km gelopen, 198 km per trein.

In het hotel boven het Italiaanse restaurant werd al vanaf 7 uur gewerkt want een grote groep reizigers ging weg om6 uur.

naar buiten gekeken, aha droog weer maar toen ik om tegen achten buiten stond stond er al weer een flinke wind en regende het. Ik was vast van plan naar igel te lopen , koffie te drinken , want er was geen ontbijt en dan naar Konz. Daar de brug over en afzakken langs de Saar.

Maar kort onderweg en geen koffie in Igel en ook niet in Konz voor de richting Triër gekozen. Al lopend bedacht ik me dat de richting die ik op wil dun bevolkt en vol bossen is. Ik vroeg mij af of dit een wijs besluit zou zijn. Overal bagger , steeds storm en dan waarschijnlijk toch in de tent moeten gaan overnachten. Nee dat was het niet. Dus lopend naar Triër en daar eerst koffie met koek, maar die was niet lekker.

in Trier een zeer aardige dame bij de toeristen info maar zij kon mij  niet helpen. Ga naar de cathedraal , daar is een pelgrims bureau. Een plattegrond mee en rondgekeken in de prachtige stad.

bij het pelgrimsbureau was het enige reisboek wat ik graag wilde hebben , niet in voorraad. Ze konden het bestellen. Met de beide dames overlegd en ik zei ik ga het anders doen en weer dachten ze mee. Toen ik meldde dat ik mijn idee met het thuisfront wilde bespreken zei de dame, kom eens mee. En in een vergaderzaal van de cathedraal kon ik , droog, warm, op mijn gemak en heel gemakkelijk zittend bellen. Plan overlegd, ik wil meer naar T oosten want ik heb steeds gezegd ik wil de oostelijke route wil lopen . Die gaat langs München over de reschenpas en de regio waarin Ortisei valt. met de bagger en de geblokte wegen door de storm had ik niet meer zo goed overzicht waarheen en hoe er te komen en geen kaart of routeboekje te krijgen.

t betekende wel dat wanneer ik met de trein 198 km naar T oosten zou gaan dat een weekend gezelschap er niet meer in zat. En dat moest worden overlegd. Besloten dat ik met de trein van Triër  naar Mannheim ga reizen , een bijna horizontale lijn en van daaraf langs de oostelijke wandelroute van de vereniging pelgrims naar Rome naar beneden wandel.

in Mannheim midden in de stad een fijn hotel gevonden en ik zie grote blauwe stukken in de lucht.

Een weekend gezelschap missen is minder erg dan het lijkt want op 3 april ben ik even in Maarssen . Een mooie uitnodiging van de gemeente , daar kom ik even voor terug. Het vele en volhardende werk van Natasja Dogterom Verburgt heeft succes gehad maar daar later meer over.

voor nu een tevreden gevoel dat het pad wat ik vanaf begin van het idee voor ogen had nu binnen bereik ligt. Dan maar eenstukje met de trein maar niet in zuidelijkerichting , van mezelf mocht het. 

Zo meteen maar eens even de stad in, zonder rugzak, dat dan wel.