Wandeldag 39, 19 km 3 km in de stad

In de gouden leeuw was het prima, alleen kwamen er rond half vier op de etage boven mij nog een paar gasten terug van een bezoekje in de stad. Duidelijk aangeschoten. Maar verder een prima nacht in Kufstein. Ook hier weer heet water Voorde koffie mee. Op T gevoell richting Inn en ik kwam een straatje tegen waarin het Anton Pieck gevoel over me werd uitgestort. Ik zag het Tiroler hoedje van Nanda en het was een prachtig straatje. Aan het einde ervan liep ik door de poort en stond aan de Inn. Net buiten de stad een man met een leuke hond. Even een praatje gemaakt. Hij adviseerde: even je kaken op elkaar en doorbijten. Want je moet over het terrein van de gemeente stort en de bio ververbrandings oven. Maar dan volgt er weer een prachtig pad langs de Inn.ik zie van alles, een zandzuiger, ik kijk en zie en hoor wat ze opzuigen door buizen gaan en terechtkomen op een stortplaats, zwanen , bomen die door bevers zijn omgeknaagd en mensen die in een groep zwerfvuil opruimen. Raar idee dat mijn kinderen en mijn mannen over  twee weken ook zien hoe het zand in de Inn wordt opgezogen.  Het geheel eenis bekeken en er was een bankje om koffie te drinken. Veel wielrenners op het pad, dus goed uitkijken. Vlak voor Kirchbigl stopt een auto die mij tegemoet komt. Ze was naar de tweede stortplaats die ik tegenkwam geweest. Eerst de vraag: waar ga je heen? En dan waar kom je vandaan. Een leuk gesprek volgt want de mevrouw heeft zelf ook veel lange afstand wandelingen gemaakt.

Daarna verder, ik loop vandaag een zeer rustig tempo want de totaal 30 km van gisteren zijn voelbaar in mijn knie en rechter enkel. Verder gaat het prima en tijd genoeg om eens naar een zwaan te kijken die meedrijft inde stroom van de Inn. Maar al slapend draait hij zich om en roeit weer naar zijn eigen plek. dat is knap, slapen en toch weten waar je bent en weer op koers komen. Buiten het constante geluid van de autobaan zijn er veel vogels en al genietend gaan de kilometers voorbij. Kijkend naar de autobaan realiseer ik mij dat over 14 dagen er een week vakantie op het programma staat met allen die mij lief zijn en waar ik ongelofelijk veel zin in heb. Ping, een berichtje van Eva: oma, waar ben je? Loop je wel door, want ik mis je zo. Per ongeluk drukt ze op oma bellen. Ik leg uit dat ik wel bel via whattsapp en dan volgt een gesprek met voornamelijk Eva maar ook Bas. . Daarna stuur ik een foto, waarop Eva schrijft ik zie duinen. Oh , zeg ik, ik heb ze nog niet gezien. Maar Ze bedoelt bergen en ja die zie ik ook. Maar ik blijf voorlopig nog even langs de Inn. , zo mooi.. op de kaart en op internet blijkt dat Worlgl de beste kans op een lekker bed heeft en vandaag ga ik niet snel maar ook niet ver. Ik loop naar het centrum en stap binnen bij een hotel. Ik zie op de deur een briefje dat er tot 1700 uur pauze is. Ik heb niets gezien en stap naar binnen. Ja hoor we hebben een kamer, maar we hebben pauze tot 1700 uur , hier heb je de sleutel van je kamer en kom straks maar eens betalen. Spullen naar de kamer en met de kleine rugzak op zoek naar koffie in de stad.  Prima gelukt.en daarna heel luxe in bad en in het restaurant gegeten. T was weer heerlijk. Zalm dit keer. Het eten en de kamer betaald, en dit is inclusief  ontbijt. Dus het gaat weer prima. Morgen wordt het koud en nat. De kleding er maar opaanpassen en niet te ver willen gaan. Er komen leuke berichten van thuis: Johannes en Kylan lopen de bloesemtocht met de Boschmaatjes en Finn is geslaagd voor zijn B examen. Judith behaalt haar meezwem diploma. Daarmee is de dag weerom en ga ik weer uitkijken naar de dag van morgen