Dag 22, ruim 20 km

Vanmorgen in de ontbijtzaal een echtpaar met een klein hummeltje. Zij vermaakte alle ontbijtgasten op een een beetje nurkse meneer na. Ook hier weer de thermosfles vol kokend water voor de koffie onderweg en een heerlijk eitje. Vers fruit, yoghurt en lekkere broodjes.

wat later dan gepland op pad, want er waren veel kilometers af te leggen. Steeds beter kan ik overweg met met name fietskaarten en de app kaarten in de telefoon. De kleinste bospaden weet ik te vinden en er was weer een prachtige route.

Al gauw ging het fleece shirt onder het vest vandaan en na een poosje werd de rugzak voor een deel  uitgepakt want de dunne zomerwandelbroek , die ik vorige week nog met de long John er onder  aan had,  ging aan. Een shirt met korte mouwen en water in bij de hand.

mooie natuur en langs prachtige paden ging ik richting Neckarbischofsheim. Onderweg kwam ik een dame tegen met net zo N zwabber als Toby , maar T bleek een Mathezer leeuwtje..

natuurlijkde vraag waar heen met zo N grote rugzak. Op het antwoord richting Rome kwam ze los. Ze was groepsreisleider en wist veel te vertellen. De zwabber ging altijd mee en was zelfs in Amsterdam geweest.

Een broodje gegeten en koffie gedronken uit mijn blauwe mokje  in het bos en na veel kilometers liep ik Neckarbischofsheim binnen. Ik zocht een terrasje , want ik had wel een koud drankje verdiend. Maar nee, dat hadden ze hier niet. Ook zag ik geen enkele winkel en net toen ik dacht : wat is het hier een dooie boel, verscheen er naast mij op de stoep een heer, duidelijk niet van Duitse origine maar wel zonder de bekende zwarte snor die vroeg: ben je niet op de fiets? Nee, ik doe alles lopend. Oh zei hij, de meeste komen hier op de fiets. Maar hoe lang blijf je? Ik zei 1 nacht en dan ga ik verder. Al een hotel? Ja, ook dat. En wat ik nog niet eerder heb meegemaakt hoorde ik naast mij: ja dat is jammer, want je kunt ook bij mij slapen. Blijf wat langer en slaap bij mij.

huh?  Bedoelt hij nu echt bij hem? Vriendelijk bedankt voor de aangeboden gastvrijheid zijn mijn rugzak en ik toch doorgelopen naar T hotel en bij nader inzien was T hier toch niet zo N dooie boel als ik had gedacht.

het restaurant van T hotel blijkt gesloten maar ja, er is wel ontbijt morgenochtend.

. dus naar T restaurant aan de overzijde waar ik heel gezellig in een grote zaal alleen zat te eten. Best komisch eigenlijk.net toen ik dacht dat ik maar eens naar bed zou gaan kwamen alle vrouwen van het dorp binnen. Zij hadden een vergaderavond. Zelfs kwamen er nog 2 stellen en het was er toch nog aardig vol.

naar het hotel waar mijn bed staat voor deze nacht zonder vreemde heren, de voordeur staat open en ongezien bereik ik de tweede verdieping. Mijn deur maar meteen op slot, want je weet het hier maar nooit.

nagenietend van alle reacties voor mijn verjaardag waar ik iedereen van harte voor bedank was ook dit weer een fijne dag.

gisteren kwamen er al vroeg berichten binnen en de familie en mijn twee mannen zongen vier keer lang zal ze leven in. ik kreeg tranen in mijn ogen , niet omdat ze zo slecht zongen maar omdat ze allemaal even heel dichtbij waren.

alle berichtjes, mailtjes, telefoontje en een felicitatie van een onbekend nummer maakte de dag van gisteren tot een zeer speciale verjaardag. Iedereen van harte bedankt.

morgen weer een mooi stuk  te gaan en uitkomen bij de Neckar. Ik ga veel sneller dan ik ooit gedacht had.

voor iedereen een fijn weekend en voor veel later welterusten.