Dag 21, rustdag. 15 km , en 400 m van het ene naar T volgende hotel verhuisd.

Vanmorgen in T hotel voor T eerst na 9 uur ontbeten. Het is tenslotte een rustdag. De mevrouw die de tafeltjes afruimt en hier en daar niet bijvult en wat heen en weer schuift heeft duidelijk geen plezier in haar werk. Met veel gekletter smijt ze het gebruikte serviesgoed en bestek op een blad en sloft dan weer weg. Wel geteld 1keer gaf ze met een glimlach een antwoord aan iemand. Als ik zo moest werken dan ging ik wandelen . Een stel Amerikanen zat naast mij en de mevrouw en ik hadden wel plezier in de boze roze streepjesjapon die alsmaar zuchtend heen en weer slofte. Na T ontbijt op T gemak mijn rugzak ingepakt want ik ga welgeteld 400 meter verkassen. Dit omdat er geen twee nachten een kamer te boeken was. Om 12 uur kan ik inchecken bij de volgende hotel en in tussen tijd ben ik even bij de toeristen info geweest om na te vragen hoe de minimetro loopt en waar ik die kan vinden. Daarna heb ik op het centrale plein een plekje in de zon gezocht. Dat werd een trede van een stoepje voor een gesloten winkel. Eerst in mijn telefoon wat berichten gelezen en gekeken waar de outdoorwinkel te vinden was. 9 km terug en ik ben er gisteren op 500 m na langs gelopen. Had ik maar eerder op internet gekeken. Er zat op dezelfde stoep trede een mevrouw die aan mij vroeg waar ik vandaan kwam. Ik wees uit dat straatje daar. Maar zij bedoelde uit welk land ik kwam. Ze vertelde geboren te zijn in Perugia , in het oude centrum maar dat zij in New York woont met haar man. Zij was nu al 2 jaar op reis en ze is kunstenaar, maakt beelden van klei. Ze was op zoek naar volledige vrijheid en het klonk wel wat alternatief. Ze kon niet begrijpen dat ik niet uit religieus oogpunt, mijzelf vinden of wat dan ook voor probleem zo N wandeltocht maak. Ik vertelde dat mijn punt was iedere dag een bed te vinden en te eten en als ik in Rome kom redelijk Italiaans wil kunnen spreken. En dat ik niets te klagen heb, geen zorgen en zeer tevreden ben. Waarom ik dan ging lopen, ze vond het vreemd. Maar het was een leuk gesprek. Daarna mijn rugzak in het volgende hotel gebracht en met de kleine rugzak op pad. Met de minimetro, deels ondergronds en deels bovengronds. Dat ging gemakkelijk de berg af. Veel minder inspanning dan gisteren lopend met rugzak de berg op. Er bleef nog een aardig stukje lopen over maar ik heb een nieuwe broek en een shirt. Met de mini metro weer terug naar de bergtop en op een terras met een heel   uitzicht maar een cappuccino gedronken want de lunch was er bij ingeschoten. Daarna op mijn bed even gerust en gelezen. Met de nieuwe broek en shirt aan de stad in en eens kijken wat ik ga eten . Prima gelukt. Daarna op T gemak zittend op mijn bed met Johannes gesproken, een gouden eind van een fijne dag. Morgen op pad naar Assisi.