Dag 11, 16,2 km

Na een avond zonder stroom wakker geworden met stroom en warm water. Beneden stond een ontbijt klaar wat in een luxe hotel niet zou misstaan. De moeder van de kroegbaas, die dus de ochtenddienst doet, kwam nog even zeggen dat er een rol folie bij T ontbijt was neergelegd want er moesten toch ook broodjes mee voor onderweg. Een van de dames die schoonmaakten kwam met : denk aan de mandarijnen die moeten ook mee.

.toen ik hoorde wat ik moest betalen was dat zo weinig dat ik me er over verwonderde.

Op pad, veel kouder dan gisteren en af en toe sneeuw of hagel, maar WW’er had ik er geen lastof hinder van. Alras ging het bergop en even later zo steil dat het boek ervan zei dat dit een zeer pittige ontstellend steile helling was. Ik heb hem overwonnen. Maar steil naar beneden is ook lastig. Maar mooi. Onvoorstelbaar.

weer beneden bleek dat ik ook de gewone weg had kunnen volgen maar dan geen wijdse uitzichten had gehad. Ook bleek hier een deel van het traject van de st Jacobiparochie ofwel het pad naar Santiago te lopen. Ik vroeg mij af of Patrick hier vorig jaar had lopen zweten en werken.

Ik ben geen snelle steiger dus er ging veel tijd mee heen.daarna heb ik ervoor gekozen om langs de weg te lopen, die loopt steeds naast de Our. Ook prachtig lopen.

in de kleine plaatsjes is gewoon alles nog dicht en toch is s avonds een bed wel weer fijn.

zo kwam ik bijna in Stoltenbourg , maar er kwam een bus die keerde en wachtte op mij. Ik informeerde: waar rijdt u heen? Naar Stoltenbourg en dan naar Vianden. Ik heb maar op je gewacht want het gaat zo hard regenen en nu ben ik wel een beetje achter op mijn schema.

De chauffeur legde uit dat er pas overnachtingsmogelijkheden waren in Vianden en dat was nog wel 5 km lopen.

dus voor 2 euro meegereden naar Vianden. Hartelijk afscheid genomen van de chauffeur die nog even zei waar ik een hotel kon vinden.

een zwaai en weg reed hij. Ik overgestoken en keek rond. Het aangewezen hotel was, ja echt, dicht. Er liep een oudere heer aan de overkant en ik vroeg of ik hem of ik wat mocht vragen. Ja hoor zei hij, ik woon hier. Weet u het toeristenbureau ? Ja zei hij maar daar heb je niets aan want dat is maandags dicht. Wat zoek je?

een plek om te slapen. Aha lachte hij. Ik moet naar de apotheek en kom er langs, kom maar met mij mee. De oudere heer liep wel sneller dan de oudere dame met een rugzak maar samen bereikten we een hotel waarvan hij zei, goed schoon , niet duur en aardige mensen. Hij deed de deur open en hij begon meteen teroepen: ik heb hier een dame die is Hollands ze wil naar Rome maar nu zoekt ze een bed.

de eigenares van het hotel verzekerde hem dat het goed kwam. En voor ik het wist had ik een fijne kamer en beneden heerlijk gegeten. Slapen met stroom en een goed bed. Dat weet ik wat dat heb ik al even uitgeprobeerd.

morgen verder naar Diekirch, ik verheug me erop. Weer een pakketje naar huis sturen . Dit keer met routeboekjes en kaarten. Wel moeten er in het pakketje Leonidas bonbons zitten , anders ontvang ik weer afkeurende berichten.